Kwartetten

.
Om mijn oren te laten wennen aan wat muziek ook al weer is, leek het me verstandig te beginnen met de meest pure en overzichtelijke instrumentencombinatie die er is :

het strijkkwartet .

Tot begin 18e eeuw was 'gecomponeerde' muziek alleen te horen in kerken en kloosters, aan de hoven van de adel en bij enkele zeer rijken ; de enigen die een orkest konden onderhouden .
Toen kwam er een nieuwe klasse welvarende burgers bij, rijke handelaren, kooplieden, reders, mensen die zich een groot huis konden veroorloven en voor hun welvaart uit wilden komen .
Zo ontstond er een markt voor muziek in kleine bezetting .
Met een clavecimbel is het lastig sjouwen, en het strijkkwartet werd snel populair .
Haydn was zo ongeveer de eerste die daar muziek voor schreef, Mozart leerde van hem, Cimarosa en Clementi waren er snel bij en als je even zoekt heeft vrijwel iedere componist, tot Verdi toe, wel iets geschreven voor twee violen, een altviool en een cello .

Er was in de 17e eeuw geen Radio, er was zelfs in 1910 nog geen Radio .

Mensen in Londen (of Parijs, Wenen, Boedapest, Amsterdam zelfs) die iets betere muziek wilden dan volksdeuntjes of het zingen van de keukenmeid moesten bladmuziek gaan kopen bij Salomon en zelf gaan spelen (wat heel gewoon was), of nodigden op een mooie zomerdag wat vrienden en de buren uit, huurden vier strijkers en zetten die in de achterkamer .

Geen toeters en bellen, loeiorkesten of orgels, maar de menselijke maat, je kon elkaar gewoon blijven verstaan .

Eerst Mozart .

Waarom ?

Mozart schrijft helemaal geen eenvoudige muziek, maar het klinkt wel heel simpel, je wordt niet afgeleid door allerlei drukte, en een musicus die er aan gaat sleutelen valt direct door de mand : "luister maar, er klinkt wat er klinkt" .

Want ik wilde muziek, maar dan ook alleen muziek horen .

grjoep

http://steinmeijer.net