Er is meer Locatelli dan de gelikte TV- tune .

De volmaaktste violist in Nederland is mijnheer Herman Krebbers .

De beste virtuoze violist is Jaap van Zweden, mijn toetssteen op Barokgebied , want hij speelt de knapste ‘Dokter Finlay’ Locatelli en de mooiste ‘Quattro Stagzione’ die ik ken .

Bij het onvolprezen internet-Kruidvat ligt een doosje CD’s met 12 (twaalf) concerten van l’Arte del Violino met het Pro Musica Prague en soliste Mela Tennenbaum .

Locatelli, Pietro . woonachtig te Amsterdam, in de Grachtengordel .

Ook in deze Concerti gruwelijke virtuositeit op zijn tijd, er zit een (uitgeschreven, lijkt me) cadens bij die Beethoven gekend moet hebben, maar die schreef voor zijn vioolconcert een slap afreksel omdat hij het niet echt aandurfde .

Het is een snijdend harde opname, de viool krast je kamer binnen .
Zo hoort het naar mijn idee, niemand weet meer hoe een viool echt klinkt ,
maar denkt daarbij doorgaans aan twintig violen gedeeld door twintig .

Locatelli verdiende zijn brood (en zijn huis aan de Keizersgracht) met het verkopen van zijn partituren aan musici en aan de ‘betere amateurs’,
je kunt je echter nauwelijks voorstellen dat die dit spelen konden .
Het is nauwelijks voorstelbaar dat men toen beter viool speelde dan nu ; Paganini bijvoorbeeld was eerder beroemd als virtuoos, dan als componist .
Blijkbaar nam men met minder genoegen, er was uiteraard geen radio .

Deze Locartelli concerten zijn emotioneel, bijna romantische, af en toe heel virtuoos en bovenal trots, heel fel en heel persoonlijk en zelfbewust .

Dat viel me pas echt op toen ik een andere CD opzette, volkomen toevallig het beroemde tweede strijkkwintet van Brahms .

Na Locatelli klonk deze hoogromantische Brahms totaal futloos, meningloos, decadent, lege emoties, ‘hoor mij eens gevoelens hebben’ .

Prachtige klanken, mooi brommende cellogeluiden, goede opname, ze pasten keurig in mijn privé zaaltje, er mankeerde niets aan, maar je ziet voor je een keurig schilderij je met een treurende mevrouw in een dure jurk die eigenlijk liever wild met de slagersjongen had geneukt, maar ja, dat mocht niet van haar man die al het geld had ........

BAH !

Geeft mij het venijn van die partituurverkoper maar ..................

joep



grjoep

http://steinmeijer.net