J.S. Bach op 60dB

Palmzondag was dit jaar de dag van de Matheüs . (de 'Johannus' telt niet echt)

Ik was vroeger specialist in Matheüssen, relatief gezien uiteraard, net zoals ik specialist ben in Mozartpianoconcerten.
Dat betekent dat ik denk dat ik de muziek voldoende ken om iets over de uitvoering te mogen zeggen .
Bij – eigenlijk -- alle andere muziek kan ik niet echt weten of, als ik het mooi vindt - of juist niet- , het aan de muziek of aan de uitvoering ligt, of zeggen waarom ik iets beter vindt, of twee uitvoeringen met argumenten met elkaar vergelijken .

Maart dit jaar was het dus Mattheüszondag, iets waar ik jaren geen aandacht aan heb besteed .
Mijn concertzaaltje is pas open en de benedenbuuf was naar Spanje .
Mij buuf is een schatje en heeft geen last van mijn muziek, want
“ Ik vind het mooie muziek, dus als ik iets hoor, is het geen probleem .”

Een strijkkwartet in de woonkamer is echter iets anders dan het Concertgebouworkest op sterkte .

Wie niets van deze muziek weet, of alleen maar van Koralen ,
(O, Haupt voll Blut ....) houdt kan nu beter iets anders gaan doen .

Dus vandaag geen Buitenhof, maar om twaalf uur, (met sherry en kaaskoekjes ,
je woont in oud-zuid of niet, luisteren naar het volle geweld van twee orkesten, twee koren en een knoepert van een orgel .

Toen ik het volume flink opdraaide was er meteen weer terug, daar in die hele grote zaal .

Ik heb die zondag een paar dingen opgeschreven over de uitvoering .
Die neemt u maar voor voor zinnig aan, of niet .
Maar soms gaat het over mijn ‘eigen’ Matheüs, een dramatische opera
waar ik zelf de emoties bij kan bedenken .
Bach schreef vanuit zijn geloof, maar zijn gevoel was niet anders. Mijn interpretatie van wat Bach laat horen is uiteraard subjectief, maar naar mijn idee is het een verrekt goede opera .

De opnametechnici bleken de echte dirigent .

Ik hoorde de solisten mooie en duidelijk, maar het orkest werd een doffe brij .
Ik kon het orgel en de contrabassen net voldoende van elkaar onderscheiden om te weten dat het niet aan mijn luidsprekers lag, en ze speelden nog verschillende noten ook. Het bleef een zoekplaatje ; gelukkig weet ik waar ik moet zoeken .
#
Een dwarsfluit is geen agressief instrument, maar in het openingkoor is het de eigenlijke solist (ik hoorde er maar een). Steeds weer worstelt ze zich boven al die zangers uit, en omdat ze daar zo voor moet vechten worden het steeds meer kreten van wanhoop. Het is griezelig, die fluwelen fluit gillend in die grote denderende massa .
Dat is denk ik ook de bedoeling van componist, je hoort er nooit iemand over .....
#
De tenor/verteller/evangelist wist zich goed te redden, maar kon mijn herinnering aan Ernst Haeflinger niet wegnemen. Niet dat die zo mooi zong, ik houdt niet van dat geknepen gedoe, maar vroeger zat ik altijd te wachten op “... und weinte bitterlich ....” en de hersenbloeding die daar onvermijdelijk op zou volgen .
#
Bij ‘Gedult’ was het orgel heel duidelijk en de gamba zat zowat op mijn schoot, heel interessant en met veel dank aan de knoppenartiest .
#
In het koraal ‘Wer hat Dich so Geslagen ?’ gaat de tekst bij het woordje ‘isst’ een paar keer van het ene koor naar het andere. De bedoeling is dat die overgang heel gemeen sist, iets dat koren veel beter kunnen dan ik nu hoorde .
#
‘Erbarme Dich’ hoort bij de mooiste duetten die er geschreven zijn maar dan mag de alt niet bij de lage tonen wegvallen en mag de concertmeester niet naar een badkuip verwezen worden, gammel dus .

andere duetten [wie weet er meer?] :
Britten schreef iets voorr tenor en hoorn ; in het celloconcert van Sjostakowitz is deels een concert voor cello en hoorn ; en Beethoven liet zijn tenor samen met de hobo een lament zingen in de Fidelio .

#
Ook de andere concertmeester in de tweede aria-met-viool (‘Gib mir meinem Jesum wieder’) speelde niet zo direct en exact als de aria verdient, de zanger vraagt om het lichaam, maar eigenlijk treurt hij namens ons allen .
Er zit onuitgesproken woede in de viool, de partij is niet mooi en niet eens mooi bedoeld en dat hoorde ik niet, gammel, dus .

in deel 2 :

het recept van Johann Sebastian Bach voor ‘Jesus hat den Hand’ uitgeschreven


grjoep

http://steinmeijer.net

O ja, Radio

.

Met al die technisch probleemloze CD's zou ik het bijna vergeten, maar er is ook nog Radio 4 .
Niet de radio als achtergrondgemurmel om de - gelukkig weinige - geluiden uit mijn buurt weg te filteren, maar Radio 4 als concertzender .
Als je (zoals ik) geen zin hebt om overdag je bezigheden in te richten naar de VaraGids mis je soms veel moois .

Zoals gisteren .

Bij uitzondering zat ik al om drie uur in mijn concertzaaltje, en hoorde een 'live' concert uit de WhitmoreHall in Londen, het Juillard String Quartet met Haydn 78/5 en Beethoven 59/2 .

Het bijzondere : de opname was zo direct was dat je alles kon horen : gekras, een strijkstok die eventjes uitglijdt, een inzet die niet volmaakt is, zelfs het omslaan van de muziekbladen klonk alsof je er echt bij zat, of liever : zij bij mij .

En zo moet het ook zijn, een strijkkwartet (in mijn 'menselijke maat') past prachtig in je grote huiskamer en ze moeten daar dan ook echt zitten, niet gefilterd door een technicus, die er alle foutjes uithaalt, maar met alle menselijke kanten, voor mijn part halen ze hun neus op .....

Muziek wordt door mensen gemaakt en dat mag je weten ook, vindt ik .

(daar zal ik ooit nog op terug moeten komen, een heel Orkest past niet in mijn (en uw) huiskamer .....)

grjoep

http://steinmeijer.net

Stalin

.

Even ruzie maken .....

Er zijn een paar bekende componisten die naar mijn idee een hoop geschreven hebben, maar wel steeds hetzelfde .

Mahler schreef negen mooie symfoniën lang "Ach, Alma, houdt je benen toch bij elkaar".
Zijn vrouw dook namelijk openlijk met 'tout' Wenen de koffer in .

Kurt Weil en zijn kompaan Eisler schreven aan een stuk door dezelfde Oosteuropese Joodse deuntjes, tegenwoordig heet dat 'Kletzmer'-muziek' .
Niemand die daar wat van durft te zeggen .

De derde in het rijtje is Sjostakowitz .
Die schrijft echter niet steeds hetzelfde, maar heeft het steeds maar over hetzelfde : de angst van het volk voor Stalin .
En dat is elke keer weer zo gruwelijk duidelijk dat ik er koud van wordt.
Elke keer weer .
Zo ellendig duidelijk dat ik er bijna misselijk van wordt .
Elke keer weer .

Gisteren kwam ik een van zijn strijkkwartetten tegen, op een cassetebandje .

grjoep

http://steinmeijer.net

foei, Emmy, foei !!

.

Bij al die ontstellend goedkope Kruidvat CD's zitten natuurlijk ook missers. Als je iets van muziek weet kun je dat soms zien aankomen en dus vermijden, maar deze winkel is niet bedoeld voor zulke 'deskundigen' .
Soms zijn de muzikanten onbekend en niet goed, of niet je smaak, ontdek je later, soms zijn ze bekend en ken je de muziek heel goed en kan het toch gigantisch misgaan.
Dan moet je niet zeuren . (maar het wel even vertellen natuurlijk)

De dubbel-CD met het vioolconcert en de Romances van van Beethoven en 'alle' vioolconcerten van Bach met Emmy Verhey (Hans Vonk, Utrechts/Royal Philharmonic en Marturet, Brabants) is niet om aan te horen door de verschrikkelijke badkamerakoestiek .

Eigen schuld, misschien hadden de provinciale orkesten me kunnen waarschuwen, maar wie verwacht dat la Verhey en Godzelf Vonk zoiets doorlaten ?

Niet zeuren, deze fout kostte maar 3,98 euri .

grjoep

http://steinmeijer.net

herhaalrecept

.

Doe het onderstaande drie keer en u hebt
bijna alle klassieke muziek
in huis .

Daarmee kunt u bedenken waar uw grote liefde ligt en verder snuffelen .

grjoep

http://steinmeijer.net

nette armoede

.

Wie heel weinig geld heeft moet zelf muziek maken .

Of klassieke CD's kopen bij het Kruidvat .
Zelfs van de allermiezerigste uitkering kunt u in een paar maanden wel iets sparen, laten we zeggen 131,42 euri .
Ga eerst naar een tweedehandswinkel en koop daar voor 27,50 euri een CD-speler .
Dat ding doet het prima, maar is weggedaan door mensen die ook weinig geld hebben, maar net stom genoeg zijn om zich een andere te laten aanpraten .
Ga dan met de overige 103,92 naar een kennis met een internetcomputer, liefst ADSL, want het Kruidvat is mooi maar traag.
Log op zijn naam hier in bij het Kruidvat .
Loop hun gehele snoepwinkel door en bestel voor 100 euri aan CD's, u kunt per giro betalen .

dat zijn er drieenzeventig ,

allemaal binnen drie dagen in huis .(ik heb bij dit voorbeeld één 'Complete Works' aanbieding aangeklikt, de rest was willekeurig)

De 3,92 euri die u overhoudt is voor de verzendkosten .......

Morgen over de ene die niet deugde .

grjoep

http://steinmeijer.net

Maar eerst Heitor

.

Met Mozart ontdekte ik weer dat er echte muziek, gespeeld door echte mensen op echte strijkinstrumenten in mijn huiskamerzaaltje kon klinken. Dat lijkt een pompeuze stelleng, maar het zegt veel hoe oppervlakkig mijn muziekleven was geworden zonder dat ik het in de gaten had .

Genoeg Mozart, voor even .

Het onvolprezen Kruidvat (daarover later meer) had me voor elf euri achtennegentig een doosje CD's gestuurd met alle zeventien strijkkwartetten van Heitor Villa Lobos .
Heitor ? Ja, niks Hector, het was een Braziliaan .
Strijkkwartetten ? Ja, tussen 1915 en 1957 heeft Heitor kalmpjesaan een heel stel strijkkwartetten bij elkaar gepenseeld.
En ze zijn allemaal mooi. Natuurlijk is het 17e moderner dan het 1e, maar eigenlijk zijn ze allemaal interessant, niet opzienbarend, maar spannend genoeg om je aandacht vast te houden, en dat komt ook omdat ze veel directer zijn opgenomen dan mijn Mozarts en dus beter voor mijn concertzaaltje .

Voorlopig is het hier : eerst een 'Heitor', en dan een andere CD .

Ik heb ook een lijstje muziek-die-ik-nog-niet-aandurf.
Hier ligt een CD van Slagerij van Kampen . En de muziek voor twee piano's, celesta en slagwerk van Bartok. Misschien niet eens omdat het zulke mooie muziek is, maar het zijn klanken die aan je botten knagen, dat wil ik wedden .....


grjoep

http://steinmeijer.net