vier strijkers in huis

.

Benedenburen weg, Mozart's Dissonantenkwartet in de speler, volume op 1/3e en daar zaten ze.
Vier echte mensen, op zeven meter afstand, je hoorde ze nog net niet ademen .En ze speelden op (bijna) echte instrumenten, de violen een beetjes schel, de alt zong als een altviool (een alt is geen grote viool) en de cello was kwetsbaar zoals cello's dat vaak zijn, een soort knuffelbeer op sokken .

Ik heb een week naar Mozart geluisterd .

En daarna was er Pieter Wispelwey .

grjoep

http://steinmeijer.net

Kwartetten

.
Om mijn oren te laten wennen aan wat muziek ook al weer is, leek het me verstandig te beginnen met de meest pure en overzichtelijke instrumentencombinatie die er is :

het strijkkwartet .

Tot begin 18e eeuw was 'gecomponeerde' muziek alleen te horen in kerken en kloosters, aan de hoven van de adel en bij enkele zeer rijken ; de enigen die een orkest konden onderhouden .
Toen kwam er een nieuwe klasse welvarende burgers bij, rijke handelaren, kooplieden, reders, mensen die zich een groot huis konden veroorloven en voor hun welvaart uit wilden komen .
Zo ontstond er een markt voor muziek in kleine bezetting .
Met een clavecimbel is het lastig sjouwen, en het strijkkwartet werd snel populair .
Haydn was zo ongeveer de eerste die daar muziek voor schreef, Mozart leerde van hem, Cimarosa en Clementi waren er snel bij en als je even zoekt heeft vrijwel iedere componist, tot Verdi toe, wel iets geschreven voor twee violen, een altviool en een cello .

Er was in de 17e eeuw geen Radio, er was zelfs in 1910 nog geen Radio .

Mensen in Londen (of Parijs, Wenen, Boedapest, Amsterdam zelfs) die iets betere muziek wilden dan volksdeuntjes of het zingen van de keukenmeid moesten bladmuziek gaan kopen bij Salomon en zelf gaan spelen (wat heel gewoon was), of nodigden op een mooie zomerdag wat vrienden en de buren uit, huurden vier strijkers en zetten die in de achterkamer .

Geen toeters en bellen, loeiorkesten of orgels, maar de menselijke maat, je kon elkaar gewoon blijven verstaan .

Eerst Mozart .

Waarom ?

Mozart schrijft helemaal geen eenvoudige muziek, maar het klinkt wel heel simpel, je wordt niet afgeleid door allerlei drukte, en een musicus die er aan gaat sleutelen valt direct door de mand : "luister maar, er klinkt wat er klinkt" .

Want ik wilde muziek, maar dan ook alleen muziek horen .

grjoep

http://steinmeijer.net

teveel variabelen

.
Ik heb te maken met een keten met een heel stel variabelen :

componist>muzikant+opnamelocatie+opnametechneuten=CD>
>CDspeler>versterker>luidsprekers>kamer-akoestiek>mijn oren .

In woorden : de componist schrijft nootjes, muzikanten maken daar op een bepaalde plek muziek van die door de techniek opgenomen wordt en later op een CD gezet, (die ik daarna in mijn CDspeler duw) die muziek komt via mijn versterker naar mijn KEF's en komt daarna direct en ook indirect (via mijn muren, gordijnen en tapijt) in mijn oren terecht .

Vijfentwintig jaar geleden wist ik alles van draaitafels ('rumble') , pickupelementen en naalden ('ShureE, ShureG, de betaalbare AT66') , versterkers (mijn Sony AT-1010 leverde wel 30 watt sinus[!] en was de referentie in 'onze' Friese feestboerderij) , ik had verstand van luidsprekers en wist ook nog wat van muziek .

Toen vond iemand de CD uit, en afgezien van wat gezeur over zestienvoudige oversampling zijn we van veel gedram af ; een CD speler doet gewoon wat hij moet doen . (mijn Sonywisselaar wil sommige CD's niet spelen, voor die heb ik een oud 2e hands Philipsbeestje)

Vroeger was een versterker van 30 watt sinus een beul van een machine, in dat vroeger was een Alfa Romeo met 165 een snelle sportwagen. In het nu scheurt ieder Peugeo'tje 160. (en mag nog maar 120, dolle pret ....) ; een beetje (Sony)versterker kan nu alle speakers met gemak aan .

Aan een componist kan ik weinig doen, behalve wennen, maar dat is van later orde .

De keten is nu als volgt : componist>muzikant+opnamelocatie+opnametechneuten=CD>
CDspeler>versterker>luidsprekers>kamer-akoestiek>mijn oren

Dat zijn nog vier, dus veel te veel variabelen, daar kom ik voorlopig niet goed uit .
Eerst mijn oren dan maar, die zitten wederzijds van mijn geheugen ...............

Dus heb ik maar gewoon twee weken muziek gedraaid en ben gaan luisteren .

Ooit een echte viool gehoord ? Of een Cello ? En : beviel het ? Vast niet .
Een viool in het echt krast en suist en een cello is meestal een dreundoos .
Dat weten we niet meer omdat veel opnames dat verdoezelen, lekker toch ?
.
Zoniet, dan verbergt uw speaker de werkelijkheid wel .

Mijn KEF's verborgen niets .

(en dat is wennen, geloof me)

ik heb deze twee weken naar strijkkwartetten geluisterd ; morgen de reden daarvoor ..............

grjoep

http://steinmeijer.net

even rechtzetten ...

.
(quote)
Ik wordt ouder, ik heb steeds minder zin in de wereld buiten, ook al woon ik in een rustige straat, dus ik heb mijn huis het laatste jaar knusser gemaakt en wilde ook mijn voorkamer (op het noorden) weer gaan gebruiken
(unquote)
------------------------------
Wat hierboven staat is een beetje kort door de bocht. Ik kan het goed vinden met mijn directe 'wereld buiten'. Mijn buren, de schoenmaker beneden, de mensen van de C1000, mijn garagist, de lijstenmaker, de fotoafdeling van de Hema, mijn turk, mijn houtheer die gratis alle wonderlijke doosjes voor me zaagt, de ijzerboer (die meer vaktermen kent dan ik toen ik nog dokter speelde) ; in het Dorp Amsterdam is het goed toeven, we kennen elkaar. Hier leven we in een menselijke maat .

Problemen zou ik kunnen hebben met de wereld daarbuiten, met het door 'ons' gekozen klupje nitwits in het parlement dat dol was op de Betuwelijn, de HSL, lelijke nutteloze windmolens, en de JSF, om maar even een paar geldverslindertjes te noemen. En dat geen geld kan vinden voor opoe in haar eigen pis. Of de regering steunt ondanks een totaal falende Inspectie voor de Gezondheidszorg. Of met een regering (ja, door ons gekozen) die na de moord op van Gogh opeens in totale paniek om zich heen slaat met flutprocessen en een cursus inburgeren voor bejaarde Moslims en tussendoor de kans aangrijpt de greep op ons allemaal te vergroten. En spierballen laat zien door een tunnel met scherpschutters te 'beveiligen', of een stel Imammetjes uit te wijzen. En die denkt dat als een meerderheid van de kiezers iets niet wil, het nog niet goed genoeg is uitgelegd. Dat zou me ontzettend moeten irriteren .
Maar ik erger me er niet aan, want ik kan er toch niets aan veranderen.

Daarvoor is wel een flink bord voor mijn hoofd nodig, en omdat ik op een aangenaam leven gesteld ben maak ik mijn eigen knusse wereldje, met muziek en mooie foto's en een 'dichtbij-buiten' dat weet wie ik ben .

Zonder gezelschap, want dat had ik al gehad, dat leg ik wel eens uit .....

grjoep

http://steinmeijer.net

twee piano's

.

Mijn luidsprekers maken geluid, nu moet er nog muziek uit komen .

Eentje links neergezet, op een lage AO schuifladenkast, tweezitsbankje ertussen en er vóór, dan de doorloop naar achteren, eentje rechts op een IKEA tafeltje .
Piano (Scarlatti) in de CD speler .
Tot mijn schrik klonken er twee piano's, die gelukkig wel hetzelfde speelden .
De KEF's moeten dus veel dichter bij elkaar staan .
Ik moest de boel dus omgooien, mooie mdf doosjes gemaakt, 35 cm hoog, ter grootte van de luidsprekers, ook zwart geschilderd, boxen erop (nu op oorhoogte) en deze links en rechts van het bankje naargezet .
Tafeltje naar achteren, boekenkast met bootjesboeken naar voren, snoeren nu beide linksom .

Dat hielp, één Scarlatti .

Toen gingen we veertien dagen aan elkaar wennen .

grjoep

http://steinmeijer.net

2 x T27, 1 x B220

.
De KEF 104aB is een luidspreker met een hogetoneneenheid T27(tweeter), een midden/bas B220 eenheid en een sterk gedempte passieve reflexpoort .
Mijn KEF's leden aan kapotte speakers.
Beide tweeters en één midden/bas eenheid waren stuk .
En dan kun je er vergif op innemen dat de scheidingsfilters ook kapotgeblazen zijn .

De 104aB was (en is) een soort legende, de ideale Engelse luidspreker voor (kleine) klassieke muziek in een gedempte huiskamer, ouderwets, compromisloos, zonder schel hoog of bonkend laag voor effectjes .
De 80 Hz die er uitkomt is strak en onvervormd .

Leve het Internet, want daar is alles te vinden .
Er is een meneer in Nijmegen die alles van de 104aB verzamelt, opknapt en weer verkoopt .
Voor een bedrag waar je heel aardige nieuwe speakers voor kunt kopen stuurde hij me vervangende eenheden .

Ik had het spul nooit los gezien, maar nu bleek dat een T27 (koepeltje van 27 millimeter) een kilo weegt en de midden/baseenheid (conus 220mm) zo'n vijf kilo .
Dat gewicht komt door enorme magneten die iedere onbedoelde beweging in bedwang kunnen houden .
Geen wonder dat deze speakers evenveel vermogen nodig hebben als een kleine magnetron .....

Oude spullen eruit, gereviseerde erin, godzijdank werkte alles .................

En toen begon het pas, want je richt je kamer in naar je luidsprekers, en niet andersom . . .

http://steinmeijer.net

mijn twee oude KEF's

.

Al vijftien jaar staan er twee monumentale maar deels defecte KEF RR104aB speakers in mijn voorkamer .
Ik luisterde al die tijd in mijn achterkamer (op het zuiden) naar twee simpele Jamo'tjes die niet veel fout, maar ook weinig goed deden .
Achter staan mijn internet en pHotoshopcomputers en gebruik ik Radio4 eigenlijk alleen maar als achtergrondgeluid, dus ze voldeden .

Ik wordt ouder, ik heb steeds minder zin in de wereld buiten, ook al woon ik in een rustige straat, dus ik heb mijn huis het laatste jaar knusser gemaakt en wilde ook mijn voorkamer (op het noorden) weer gaan gebruiken .

En ik houd van muziek. Echte muziek. Maar ik was vergeten hoe die ook al weer klonk .

O ja, de Jamo'tjes, daar raak je aan gewend ....... Maar als je echt wilt gaan luisteren ......

Aan de slag dus .

joep
http://steinmeijer.net